Αριστεία & Καινοτομία στην εκπαίδευση

Μάλλον θα γνωρίζετε για την εκδήλωση που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων στις 13 Μαρτίου 2010 με τίτλο “Αριστεία και Καινοτομία στην εκπαίδευση” .

Η εκδήλωση είχε ως σκοπό την ηθική επιβράβευση (απονομή αναμνηστικού και παρουσίαση έργου) όσων εκπαιδευτικών είχαν βραβευθεί για το έργο τους σε διεθνείς και ελληνικούς διαγωνισμούς την τελευταία 5ετία. Συνολικά κλήθηκαν να παρουσιάσουν το έργο τους 85 εκπαιδευτικοί από τους 313 που υπέβαλαν συμμετοχή.

Παρακολούθησα την εκδήλωση (Κέντρο Πολιτισμού “Ελληνικός Κόσμος”, Ταύρος)  και θα ήθελα να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου (περιλαμβάνομαι στους 313).

Από νωρίς είχε συγκεντρωθεί έξω από το χώρο της εκδήλωσης μια ομάδα εκπαιδευτικών με πανό για να διαμαρτυρηθούν κυρίως για το καθεστώς των ωρομισθίων και το ζήτημα της μη πληρωμής τους για μεγάλο διάστημα.  Περίμεναν με υπομονή την άφιξη της υπουργού Παιδείας… και μόλις εμφανίστηκε προχώρησαν στα …δέοντα.

Τα “δέοντα”  δεν περιελάμβαναν μόνο διαμαρτυρίες και φωνές εναντίον των πρακτικών του Υπουργείου Παιδείας όπως θα περίμενε κανείς αλλά και ξεφωνητό προς τους παρευρισκόμενους εκπαιδευτικούς που επρόκειτο να τιμηθούν.

Αυτά δεν μεταφέρθηκαν από τα διάφορα κανάλια, που έσπευσαν βέβαια να αναδείξουν μόνο τα επεισόδια.

Έτσι άκουσα, κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι, να αποκαλούμαστε συλλήβδην ως “πουλημένοι”, “οσφυοκάμπτες”, “προσκυνημένοι”, “σκουλήκια” κ. ά., που δε μεταφέρονται, αλλά και σχόλια για την επιστημοσύνη των δασκάλων (αυτό το σχολίασε αδιόριστος γυμναστής).

Σας ευχαριστούμε πολύ αγαπητοί wannabe “συνάδελφοι”!

Αναρωτιέμαι βέβαια ποιος ο λόγος να θέλει να γίνει κάποιος με κάθε θυσία “προσκυνημένος” και “σκουλήκι της εξουσίας”! Πολλοί από εμάς βρεθήκαμε σε παρόμοια κατάσταση μέχρι να διοριστούμε (ο 1ος μου μισθός ήταν 25.127 δραχμές, με 180 χλμ πήγαινε-έλα,- χαμηλότερος από τον αντίστοιχο ενός ωρομισθίου) αλλά δεν βρίζαμε, δεν προσβάλαμε και δεν υποτιμήσαμε κανέναν συνάδελφό μας. Προσπαθήσαμε με πολύ κόπο κάτω από απίστευτα αντίξοες συνθήκες εργασίες και “καταφέραμε ” έπειτα από 25 χρόνια υπηρεσίας να ζούμε στοιχειωδώς την οικογένειά μας.

Μου κάνει μάλιστα πολύ μεγάλη εντύπωση πόσο επηρεάζει την ένταση και τη μαχητικότητα η παρουσία των καναλιών. Μόλις έφυγαν οι κάμερες όλα ηρέμησαν… και αρκετοί από τους διαμαρτυρόμενους πέρασαν να κεραστούν από τον μπουφέ – με τάξη αυτή τη φορά.

Οι 85 εκπαιδευτικοί παρουσίασαν τελικά τα έργα τους, πήραν και το αναμνηστικό τους, άκουσαν και μια καλή κουβέντα. Άλλα έργα άριστα άλλα κατώτερα, τι σημασία έχει…

Οι εκπαιδευτικοί που παράγουν έργο ζωής δεν είναι ούτε 85 ούτε 313. Είναι χιλιάδες.

Θα είναι χιλιάδες και μ’ αυτή την εξουσία και με άλλες – όπως συμβαίνει εξάλλου εδώ και χρόνια. Με οποιοδήποτε καθεστώς εργασίας κι αν δουλεύουν. Διότι η ιδιότητα “εκπαιδευτικός” έχει κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά έξω και πέρα από αμοιβές, υπερωρίες,  αποσπάσεις, μεταθέσεις, μόρια, διορισμούς. Η ιδιότητα “εκπαιδευτικός” σχετίζεται περισσότερο με έννοιες όπως: ήθος, συνέπεια, ενδιαφέρον, αγωνία για το μαθητή, κατάρτιση, έμπνευση, πρωτοπορία, πρότυπο, πρωτοβουλία.

Δεν ξέρω τι σόι άνθρωπος είμαι τελικά…. προσκυνημένος, σκουλήκι της εξουσίας, φασιστο-χαφιές, νομενκλατούρα, αυλοκόλακας, σκυφτό γερασμένο ανθρωπάκι, δειλός και άβουλος

Ειλικρινά δεν ξέρω…  Προς το παρόν όμως,  και μέχρι να αυτο-ψυχαναλυθώ, δε θέλω, αγαπητοί, να με χαρακτηρίζετε με τέτοια λόγια.  Είναι πολύ εύκολο να βρίζει και να υποτιμά κάποιος τους άλλους. Αυξήστε τουλάχιστον το βαθμό δυσκολίας…


Σημείωση: Μίλησε και ο Μπλέτσας αλλά μάλλον είχε επηρεαστεί από το γενικό κλίμα, γιατί μου φάνηκε πως έλεγε αερολογίες. Τσάμπα το ταξίδι …

Σημείωση 2: Ως θεσμός τα “Αριστεία και Καινοτομία” παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Θα προτιμούσα όμως να μην αφορά σε ατομικά έργα εκπαιδευτικών αλλά σε σχολικές μονάδες. Διότι αναρωτιέμαι ποιο άραγε έργο εκπαιδευτικού μπορεί να είναι ατομικό. Ο κάθε εκπαιδευτικός δεν εργάζεται με μια ή περισσότερες τάξεις; Δεν ανήκει σε κάποια σχολική μονάδα; Τι θα πει ατομικό έργο;

Ας αλλάξει από τώρα η κατεύθυνση του θεσμού, αλλιώς θα αρχίσουν πάλι τα “ιερά δισκοπότηρα”. Ο “υγιής” εκπαιδευτικός χαίρεται όταν αναγνωρίζεται το έργο του, κι αυτό σχετίζεται απόλυτα με το παιδαγωγικό του έργο. Δηλ. με την αλληλεπίδρασή του με τους μαθητές του.