Η ΑΣΤΡΑΔΕΝΗ *
|
||
Σήμερα είναι σπουδαία μέρα για μένα. Θα πάω στο καινούριο σχολείο, στο αθηναϊκό. Πρέπει να είναι καταπληκτικό. Δεν μπορεί, τόσα παιδιά να μην πηγαίνουν σε ωραίο σχολείο. Τι... Αθήνα θα ήταν τότε!... Στη Σύμη* το σχολείο μας είναι πέτρινο, από πέτρα πελεκητή. Με κεραμιδένια στέγη. Έχει και αέτωμα,* τρίγωνο με σχέδιο στρογγυλό στη μέση. Στην πόρτα - την έξω - τη σιδερένια με τa σχέδια, έχει μια σκαλιστή πέτρα που γράφει «Αυγούστου 31, του 1876». Τόσο παλιό είναι. Αφού δεν έχει πια τα ψηφιδωτά του στις αυλές. Φαγώθηκαν απ' τα πόδια των παιδιών. Τόσα παιδιά... τόσα χρόνια... τι να σου κάνουν τα βοτσαλάκια... λιώσανε... Έχουμε φτιάξει, όμως, παρτέρια γύρω γύρω και φυτεύει κάθε τάξη το δικό της. Κι επειδή είναι πολύς ο κήπος και μεγάλα τα παρτέρια, τα χωρίζουμε και παίρνει κάθε ομάδα ένα κομματάκι. Το Μάιο θ' ανθίσουν. Εγώ όμως δε θα τα δω. Γιατί πια μένω στην Αθήνα. Αι στο καλό, τι μου 'ρθε;... Σιγά μη βάλω και τα κλάματα... που δε θα δω τα μοσχομπίζελα του σχολειού ανθισμένα... Σιγά!... Να δεις που το σχολείο της Αθήνας θα έχει χιλιάδες λουλούδια. Τα πιο ωραία και τα πιο περίεργα που υπάρχουν... Η μάνα μου μου χτένισε τα μαλλιά. Χωρίστρα στη μέση και δυο όμοιες πλεξούδες. Με κοκαλάκι κόκκινο στην άκρη. Η ποδιά μου, πλυμένη, σιδερωμένη κι ο γιακάς στη θέση του. Η τσάντα μου, το κουλούρι μου... όλα έτοιμα. Η σάκα μου είναι κόκκινη, γαλανή και άσπρη. Άσπρη είναι μια τσέπη που έχει μπροστά. Μου την είχε αγοράσει η Μαρία, η φίλη μας που μένει στο δεύτερο πάτωμα. Ο πατέρας ψάχτηκε να βεβαιωθεί ότι έχει το χαρτί του σχολείου της Σύμης. Αργεί η Μαρία. ‘Αντε κι έχω αγωνία... Η Μαρία χτύπησε τρεις φορές το κουδούνι. Η μάνα μου με σταύρωσε και με φίλησε. Βγήκαμε. Η Μαρία μας περίμενε στην πόρτα. Είπε: «Ποπό! Μια μαθήτρια!...» και βγήκαμε κι οι τρεις. Θα έρθει, λέει, κι αυτή μαζί μας, γιατί πρέπει να είναι μάρτυρας ότι πραγματικά μένουμε σ' αυτή τη διεύθυνση. Γιατί, λέει, πολλοί λένε ψεύτικα ότι μένουν σ' αυτή τη γειτονιά, για να πηγαίνουν σ' αυτό το σχολείο. Κι επειδή έχει πολλά παιδιά, πρέπει να προσέχουν. Τους πας, λέει, μια απόδειξη του νερού ή του ηλεκτρικού ή του τηλεφώνου, που δείχνουν ότι πραγματικά μένεις σ' αυτή τη διεύθυνση. Άκου πράγματα!... Δε σε πιστεύουν και πρέπει να τους δείχνεις χαρτιά… Κι εμείς, που δεν έχουμε χαρτιά, θα δείξουμε τη Μαρία, που έχει χαρτιά και την ξέρουν… Περίεργα πράγματα!… Μπλεγμένα!… Στη Σύμη πας στο σχολείο… έτσι!… Χωρίς τίποτα!… Τέλος πάντων. Εδώ είναι Αθήνα!…
Ευγενία Φακίνου |
||
*1 Κάντε
κλικ εδώ
για
να δείτε μια δορυφορική φωτογραφία της Σύμης. Βρείτε περισσότερες
πληροφορίες για τη Σύμη από την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια
"ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ" *2 αέτωμα (το): τριγωνικό τμήμα της στέγης ενός κτηρίου. Κάντε κλικ εδώ , για να δείτε ένα αέτωμα με στρόγγυλο σχέδιο στο κέντρο του, όπως ακριβώς μας το περιγράφει η Αστραδενή! Οι φωτογραφίες είναι από κτήρια του νησιού της Σύμης. |
||
* Από το βιβλίο "Πετώντας με τις λέξεις", Γλώσσα Δ΄ Δημοτικού, α΄ τεύχος ΟΕΔΒ, Αθήνα 2007 |