 |
 |
 |
 |
|
Η
Μπουμπούκα |
|
|
|
|
|
|
Η
Μπουμπούκα |
|
Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ *
|
||
|
Η φυλακή έκλεινε. Πίσω από τον πέτρινο τοίχο ή πορτοκαλιά ανταύγεια *1 του ήλιου μαρτυρούσε τη δύση. Οι κρατούμενοι στο προαύλιο αραίωναν, καθώς ο φύλακας προχωρούσε από θάλαμο σε θάλαμο μετρώντας και κλειδώνοντας.
Λίγο καιρό πριν είχε έρθει η άνοιξη. Τα σημάδια ήταν καθαρά.
Έτσι η ζωή των πουλιών ήταν από κοντά τριγυρισμένη ΅ε την έγνοια των κρατουμένων, κι όταν η διεύθυνση των φυλακών πήρε την απόφαση να χαλαστούν οι φωλιές δημιουργήθηκε τρομερή συγκίνηση σ' όλο το προαύλιο. Δεν έπρεπε να μείνουν αβοήθητα ... Ο Πότης πήρε το πιο έξυπνο, εκείνο που δεν προλάβαινε να το ταΐζει μύγες. Η μυγοσκοτώστρα δούλευε όλη μέρα. Ένα χαρτονένιο κουτί, η καινούρια του φωλιά, ΅ε περισσότερα κομφόρ, βα΅πάκι για στρωσίδι, ποτηράκι ΅ε νερό και στοκ *3 τροφής ... Κι ήρθε η μέρα να πετάξει η Μπου΅πούκα ελεύθερη. Μια κόκκινη βούλα πάνω στη λευκή κοιλιά την ξεχώριζε από τ' άλλα χελιδόνια. Πέταξε ξαφνιασμένο και στάθηκε στην κορφή της στέγης ακίνητο για ώρα.. Δεν τολμούσε την ελευθερία. Έξω πρέπει να 'ταν τα πεύκα, οι θάμνοι κι η χλόη, πέρα μακριά η θάλασσα να λαμπυρίζει, ψηλά το βάθος τ ουρανού, ο χώρος του. Κι όμως στέκονταν εκεί, κοιτώντας το πηγάδι της φυλακής που κάνανε σουλάτσο οι κατάδικοι. Έμοιαζε ΅ε κείνον τον κρατούμενο που του ήρθε ξαφνικά η χάρη, το αποφυλακιστήριο, αναπάντεχα το απόγευμα, πριν προλάβει να εξοικειωθεί ΅ε την ιδέα της αποφυλάκισης. Κι η Μπου΅πούκα, αντί να πετάξει στα χωράφια, έκανε έναν κύκλο πάνω απ τους καταδίκους και προσγειώθηκε πάνω στου Πότη τη φαλάκρα ...
Σήμερα το απόγευμα το πουλί δεν έλεγε να επιστρέψει.
- Έως πότε θα παραμείνεις στο προαύλιο; Του είπε ο φύλακας. - Περιμένω το πουλί, έκανε παρακαλεστικά ο Πότης. - Ποιο πουλί; Δε σε καταλαβαίνω. - Το πουλί ΅ε την κόκκινη βούλα. Την Μπου΅πούκα, κύριε φύλακα. - Δεν είσαι καλά, κρατούμενε. Θα περι΅ένου΅ε το πουλί για να κλείσει η φυλακή; Κι αν δεν έρθει; - Θα έρθει, οπωσδήποτε θα έρθει - Ο κανονισμός δεν προβλέπει πουλιά και σαχλαμάρες. Ο Πότης άφησε την πόρτα και χύθηκε στο βάθος του θαλάμου . Έπεσε πάνω στο ράντζο του και, στρέφοντας προς τον τοίχο, τον πήρε ένα πνιχτό παράπονο.
Μάριος Χάκκας |
||
|
*1 ανταύγεια (η): αντιφέγγισμα *2 σκαρώνω: φτιάχνω, σχεδιάζω, επινοώ *3 στοκ (το): απόθεμα, παρακαταθήκη |
||
| * Από το βιβλίο "Η Γλώσσα μου", για την Ε΄ Δημοτικού, 4ο μέρος ΟΕΔΒ, Αθήνα 2004 |
|
|
|
|
|
|
Η
Μπουμπούκα |
Πρώτα πρώτα
τους στενοχωρούσε ή μάλλινη φανέλα, κι έπειτα ήρθαν τα χελιδόνια,
μάρτυρες αδιάψευστοι, και στήσανε νοικοκυριό κάτω από τα κεραμίδια στις
παλιές φωλιές. Κι η άνοιξη σκάρωνε 
Ο Πότης ανήσυχος
στεκότανε στη μέση στο προαύλιο ΅ε τον μπερέ στο χέρι και κατασκόπευε τον
ουρανό. Πουθενά.