Προβλήματα και δυσλειτουργίες στην επιμόρφωση Β΄ επιπέδου στις ΤΠΕ – Β΄ μέρος

Επιμορφωτικό έργο

Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών

Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών της επιμόρφωσης στη διδακτική αξιοποίηση των Τ.Π.Ε., τόσο το Γενικό Μέρος όσο και το Ειδικό Μέρος ειδικοτήτων, χρησιμοποιούνται ήδη από το 2008 –  με εξαίρεση το Ειδικό Μέρος Πληροφορικών. Στο διάστημα αυτό έγιναν αποσπασματικές επικαιροποιήσεις για επιμέρους θέματα (διαδραστικά συστήματα, εφαρμογές web 2.0, έλεγχος υπερσυνδέσμων αναφορών κλπ.) το 2010 και το 2011.

Στο μεταξύ υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στη φιλοσοφία χρήσης των Τ.Π.Ε. στην εκπαίδευση, νέα ερευνητικά δεδομένα, ανάπτυξη τομέων όπως η εκπαίδευση από απόσταση, τα κοινωνικά δίκτυα, οι εφαρμογές διαδικτύου, η ανάγκη για ασφάλεια στο διαδίκτυο κλπ.

Επιπρόσθετα καταργήθηκαν ή άλλαξαν τους όρους χρήσης τους διάφορες διαδικτυακές υπηρεσίες και εφαρμογές και παράλληλα δημιουργήθηκαν νέες υπηρεσίες και αποθετήρια μαθησιακών αντικειμένων και εφαρμογών (π.χ. η πλατφόρμα “Ψηφιακό Σχολείο” ).

Στο σύνολό τους λοιπόν μοιάζουν απαρχαιωμένα και χρήζουν εκτεταμένης επικαιροποίησης. Εάν η επιστημονική ομάδα του έργου προχωρήσει στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να λάβει υπόψη της, εκτός από τα παραπάνω, και την απαίτηση των επιμορφουμένων (σύντομα θα προσθέσω σύνδεσμο με τα αποτελέσματα έρευνας) να δοθεί περισσότερο βάρος στη διδακτική μεθοδολογία και εφαρμογή στην τάξη και λιγότερο στο θεωρητικό κομμάτι. Και βέβαια να ανανεωθούν τα προτεινόμενα εκπαιδευτικά σενάρια του ειδικού μέρους που πλέον μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου και πολύ απέχουν από το να ονομάζονται “προτεινόμενα”…!

Εκπαιδευτικό Λογισμικό

Εάν είναι σοβαρό το πρόβλημα των Αναλυτικών Προγραμμάτων τότε το αντίστοιχο που αφορά στο Εκπαιδευτικό Λογισμικό είναι κατεπείγον!

Από την αρχή της επιμόρφωσης το προσφερόμενο εκπαιδευτικό λογισμικό ήταν φτωχό ή πολύπλοκο και δυσλειτουργικό με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις. Με το πέρασμα του χρόνου προστέθηκαν και οι αναμενόμενες ασυμβατότητες. Σήμερα υπάρχουν εφαρμογές που δεν εγκαθίστανται καν σε σύγχρονα λειτουργικά συστήματα ή εγκαθίστανται σε περιβάλλον virtual. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση αφού οι εκπαιδευτικοί στην πλειοψηφία τους δεν έχουν προχωρημένες τεχνικές γνώσεις (ούτε θα έπρεπε να απαιτείται κάτι τέτοιο από έναν εκπαιδευτικό που προσπαθεί να εξοικειωθεί με το περιβάλλον μιας εφαρμογής).

Η αντιμετώπιση του προβλήματος μοιάζει δύσκολη αλλά υπάρχουν μερικές σκέψεις πάνω σ΄αυτό το ζήτημα που πρέπει να εξεταστούν.

• Αρχικά να γίνει ένα ξεκαθάρισμα… Ό,τι είναι λειτουργικό και σύμφωνα με το πνεύμα της επιμόρφωσης να κρατηθεί ή να ζητηθεί από τους δημιουργούς να το εκσυγχρονίσουν (αναβαθμίσουν αν προτιμάτε).
  Σημ: … ας παραμεριστούν επιτέλους οι εμμονές με συγκεκριμένες εφαρμογές που κανείς δε χρησιμοποιεί…
• Να αγοραστούν τα δικαιώματα σύγχρονων εφαρμογών και να εξελληνιστούν.
• Να δοθεί βάρος στην υποστήριξη και ανάπτυξη εφαρμογών ανοιχτού κώδικα.
• Να εγκατασταθούν σε διακομιστές του Υπουργείου Παιδείας μερικές υπηρεσίες και εφαρμογές εργαλείων γενικής χρήσης (π.χ. εννοιολογικής χαρτογράφησης, συνεργατικά σημειωματάρια, περιβάλλον διαδραστικού συστήματος, συστήματα διαχείρισης μάθησης και περιεχομένου κλπ.)

Σε τελική ανάλυση ας γίνει μια διαβούλευση με τη συμμετοχή των εμπλεκομένων για να καταλήξουμε επιτέλους σε κοινά αποδεκτό λογισμικό.

Και αφού γίνουν τα παραπάνω, όλο το εκπαιδευτικό λογισμικό να αναρτηθεί σε ένα κεντρικό αποθετήριο τόσο για χρήση από τους εκπαιδευτικούς όσο και από τους επιμορφωτές. Για τα Κ.Σ.Ε. ας μελετηθεί η περίπτωση να προσφέρονται πακέτα εφαρμογών σε μορφή image για εύκολη εγκατάσταση στους σταθμούς εργασίας.

Παραδοτέα επιμορφουμένων

Μέχρι τώρα σε καθεμιά από τις περιόδους επιμόρφωσης ισχύει διαφορετικό καθεστώς σχετικά με τις εργασίες που πρέπει να παραδώσουν οι επιμορφούμενοι. Ξεκινήσαμε με μηδέν εργασίες και φτάσαμε μέχρι τις 16 [!].  Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Θα πρέπει να καθοριστεί επακριβώς όχι μόνο ο αριθμός των εργασιών αλλά και ο τύπος τους.

Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου (και είναι πλούσια…) θεωρώ πως δεν παίζει σημαντικό ρόλο ο αριθμός των εργασιών (διδακτικών παρεμβάσεων στην τάξη) ανά επιμορφούμενο αλλά η διαδικασία σχεδιασμού της εργασίας (με όλα τα παρελκόμενα), η διαδικασία εφαρμογής στην τάξη και η αξιολόγησή της (με τις απαραίτητες ενέργειες ανασχεδιασμού). Θα πρέπει επιπλέον οι επιμορφούμενοι να εξασκούνται σε όλες τις πιθανές μορφές υλοποίησης μια διδακτικής παρέμβασης. Δηλαδή, σε ατομικές και ομαδικές παρεμβάσεις, μικρής και μεγάλης εμβέλειας, ανοιχτού και κλειστού τύπου. Μάλιστα προτείνω να καθιερωθούν ομαδικές εργασίες συνεργασίας διαφορετικών ειδικοτήτων (έστω και πιλοτικά).

Ο αριθμός των εργασίων δεν θα πρέπει να είναι μεγάλος, ώστε από την μια ο επιμορφούμενος να μπορεί να επικεντρωθεί στο σχεδιασμό και την υλοποίηση και από την άλλη ο επιμορφωτής να έχει περισσότερο χρόνο να ενισχύσει αποδοτικότερα αυτές τις προσπάθειες. Θέλετε να προτείνω και αριθμό εργασιών; Ας πούμε …6.

Εξετάσεις Πιστοποίησης

Οι εξετάσεις πιστοποίησης των επιμορφωμένων εκπαιδευτικών αποτελείται από δύο μέρη, το αυτοποιημένο μέρος και την ανάπτυξη εκπαιδευτικού σεναρίου με Τ.Π.Ε.

Το αυτοματοποιημένο μέρος περιλαμβάνει ερωτήσεις κλειστού τύπου (πολλαπλής επιλογής, Σωστού-Λάθους, πολλών επιλογών …) που αναφέρονται στην ύλη των ΑΠΣ Γενικού (για όλες τις ειδικότητες) και Ειδικού Μέρους (ειδικότητας). Επιπλέον χωρίζονται σε απλές (εύκολες) και σύνθετες (δύσκολες).

Μετά από κάθε περίοδο πιστοποίησης κατακλύζονται οι επιμορφωτές από πλήθος παραπόνων για αυτές τις ερωτήσεις.

• Μερικές ερωτήσεις φαίνονται να μην αποτελούν μέρος της διδαχθείσας ύλης.
• Υπάρχουν ερωτήσεις (με ελαφρές αλλαγές) που εμφανίζονται ως απλές στον ένα εξεταζόμενο και σύνθετες στον άλλον.
• Ορισμένες ερωτήσεις είναι υπερβολικά πολύπλοκες στη διατύπωση και έχουν συντακτικά λάθη (που αλλοιώνουν το νόημα).
• Άλλες ερωτήσεις επιδέχονται πολλές αναγνώσεις (είναι διφορούμενες).
• Κάποιες ερωτήσεις “παγιδεύουν” τον εξεταζόμενο (με διπλές αρνήσεις, με υπερβολικά πολλές επιλογές κλπ.)
• Εντοπίστηκαν ερωτήσεις που δεν συμπεριλαμβάνουν τη σωστή απάντηση στις διαθέσιμες επιλογές! και …
• Υπάρχουν ερωτήσεις που η σωστή απάντηση εκφράζει υποκειμενική άποψη του συντάκτη της…

Τελικά δε μπορούμε να συντάξουμε ένα σώμα άρτιων ερωτήσεων; Σύμφωνα με την εκπαιδευτική πρακτική που αφορά στην αξιολόγηση, οι ερωτήσεις που τίθονται πρέπει ….

• να είναι σαφείς, λιττές και περιεκτικές,
• να επιδέχονται μια και μόνο απάντηση,
• να είναι σωστές συντακτικά,
• να μην προσπαθούν να “παγιδέψουν” τον εξεταζόμενο με λεκτικές περικοκλάδες και, βεβαίως,
• να περιλαμβάνεται η απάντησή τους σε συγκεκριμένες σελίδες των Α.Π.Σ στα οποία επιμορφώθηκαν οι εξεταζόμενοι.

Μια πολύ καλή πρακτική θα ήταν να έχουν πρόσβαση όλοι οι ενδιαφερόμενοι σε μια τράπεζα ερωτήσεων (γενικού και ειδικού μέρους). Οι ερωτήσεις να έχουν σήμανση δυσκολίας και να αναγράφεται η σελίδα ή οι σελίδες αναφοράς του ΑΠΣ. Σε περίπτωση ερωτήσεων γνώμης, που προκύπτει από διάφορα εδάφια των ΑΠΣ, τότε να αναγράφεται το σκεπτικό του εξεταστή.

Φυσικά οι αιτιάσεις πως οι εξεταζόμενοι μπορεί να “παπαγαλίσουν” τις απαντήσεις  μπορεί να παρακαμφθούν με αλλαγή της σειράς των απαντήσεων, με αναδιατύπωση των ερωτήσεων κλπ. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερη αυτή η λύση προκειμένου να διαφυλαχθεί η εγκυρότητα (…και η σοβαρότητα) των εξετάσεων. Εξάλλου το πλήθος των ερωτήσεων θα είναι αρκετά μεγάλο (τώρα φτάνει περίπου στις 500-600 ερωτήσεις).

Η ανάπτυξη εκπαιδευτικού σεναρίου είναι το σημαντικότερο μέρος της πιστοποίησης, αφού αφορά στον πυρήνα της διδακτικής αξιοποίησης των ΤΠΕ.

Μέχρι τώρα το φυλλάδιο με τους άξονες ανάπτυξης σεναρίων που δίνεται στους εξεταζόμενους είναι ικανοποιητικό. Περιέχει σαφείς οδηγίες και είναι πολύ βοηθητικό. Αυτά που είναι εξαιρετικά προβληματικά είναι μερικά από τα θέματα ανάπτυξης. Άλλα είναι πολύ ειδικά άλλα πολύ γενικόλογα και άλλα δεν προσφέρονται για ανάπτυξη δραστηριοτήτων Τ.Π.Ε. Συχνά δίνεται η εντύπωση πως ο εξεταστής άνοιξε τυχαία ένα σχολικό εγχειρίδιο, το ξεφύλισε λιγάκι, έπεσε το μάτι του στον τίτλο μιας ενότητας και … “αχα! αυτό το θέμα να βάλουμε!” . Ή, άκομη χειρότερα, εκπέμπεται έντονα η αίσθηση πως ο εξεταστής δεν έχει ιδέα από τη διδακτική πράξη και τις δυνατότητες διδακτικής αξιοποίησης των Τ.Π.Ε. Έχουμε λοιπόν είτε επιπολαιότητα είτε άγνοια. διαλέξτε…

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η επιλογή των θεμάτων ανάπτυξης σεναρίου για πιστοποίηση είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αφού ο εξεταζόμενος καλείται να αποδείξει πως όχι μόνο κατέχει το θεωρητικό υπόβαθρο αλλά είναι σε θέση να αναδείξει την προστιθέμενη αξία των ΤΠΕ σε μια υποθετική διδασκαλία. Άρα το θέμα που θα αναπτύξει πρέπει να προσφέρεται για κάτι τέτοιο.

Αναρωτιέμαι τι είδους ανάπτυξη σεναρίου θα υλοποιήσουν οι εξεταστές εάν τους “έπεφτε” το θέμα “Βοιωτική συμμαχία” … ή “τα σημεία στίξης” ή ….
Πώς να το κάνουμε, δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για αξιοποίηση των ΤΠΕ και μάλιστα να αναδεικνύεται η αξία των ΤΠΕ.
Εάν δεν βελτιωθεί η ποιότητα των θεμάτων πιστοποίησης, θα καταλήξουμε σε μια ανώφελη “μανιέρα” όπου ο εξεταζόμενος θα διεκπεραιώνει μια δραστηριότητα εννοιολογικής χαρτογράφησης, μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και ένα hotpotatoes (γνωστά ως “ψηφιακός μαϊντανός”). Έτσι όμως αντιφάσκουμε, αφού άλλα διδάσκουμε και άλλα ζητάμε στην πιστοποίηση υπονομεύοντας την μέχρι τότε προσπάθεια.

Μοριοδότηση επιμόρφωσης

Ένας από τους βασικότερους λόγους του έντονου ενδιαφέροντος των εκπαιδευτικών για συμμετοχή στην επιμόρφωση Β΄ επιπέδου είναι τα μόρια υπηρεσιακής εξέλιξης που δίνει η επιτυχής πιστοποίηση. Εξάλλου γι΄αυτόν κυρίως το λόγο είναι έντονες οι διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων που δεν περιλαμβάνονται στις ειδικότητες που επιμορφώνονται στην επιμόρφωση Β΄ επιπέδου στις ΤΠΕ (96 ωρών).

Τα αιτήματα αυτά δεν προβλέπω να ικανοποιούνται αφού απαιτείται η δημιουργία σώματος επιμορφωτών για κάθε ειδικότητα (δηλ. επιμόρφωση σε ΠΑ.Κ.Ε., δημιουργία ΑΠΣ ειδικού μέρους κλπ.). Τα αντανακλαστικά της ομάδας του έργου και η ταχύτητα σαλιγκαριού του ΙΕΠ δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας ….

Αντ΄αυτού προβλέπεται εισαγωγική επιμόρφωση για την εκπαιδευτική αξιοποίηση ΤΠΕ, 60.000 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλων των ειδικοτήτων  προκειμένου να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τις ψηφιακές υποδομές που πρόκειται να διατεθούν στο άμεσο μέλλον στα σχολεία και ιδίως, τους διαδραστικούς πίνακες και τις εκπαιδευτικές πλατφόρμες και αποθετήρια συλλογής και διάθεσης ψηφιακού υλικού  (επιμόρφωση Β1 επιπέδου ΤΠΕ, διάρκειας 36 διδακτικών ωρών). Δείτε κι εδώ. Αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό και αφορά κλάσμα της ολοκληρωμένης επιμόρφωσης στις ΤΠΕ.

Τι θα γίνει με τη μοριοδότηση για τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης μετά την υλοποίηση κι αυτής της μορφής επιμόρφωσης (γνωστή ως Β1);

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του πλέον αρμόδιου παράγοντα του ΙΤΥΕ θα προταθεί η παρακάτω μορφή μοριοδότησης:

• Α΄επίπεδο: 1 μόριο
• Β1 : 2 μόρια
• Β΄ επίπεδο: 3 μόρια
• Επιμορφωτές Β΄ επιπέδου: 4 μόρια

Να θυμίσω εδώ πως μέχρι τώρα ΔΕΝ προβλέπεται καθόλου μοριοδότηση για τους επιμορφωτές Β΄ επιπέδου και στις τελευταίες επιλογές στελεχών επικράτησε αλαλούμ (με οδηγίες της κεντρικής υπηρεσίας στα υπηρεσιακά συμβούλια, με ενστάσεις κλπ.). Αυτό βέβαια είναι απαράδεκτο και πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα (πριν τις νέες κρίσεις στελεχών).

Κατά τη γνώμη μου η μοριοδότηση αυτή είναι υπερβολική και θα δημιουργήσει πλήθος αντιδράσεων από τους κατόχους μεταπτυχιακών, διδακτορικών τίτλων, 2ου πτυχίου…

Αντιπροτείνω τα εξής:

• Α΄επίπεδο: να μην μοριοδοτείται και να θεωρείται προαπαιτούμενο για την κατάληψη θέσης στελέχους.
• Β1 : 1 μόρια
• Β΄ επίπεδο: 2 μόρια
• Επιμορφωτές Β΄ επιπέδου: 3 μόρια

Σε κάθε περίπτωση η κατοχή πιστοποίησης σε κάποια μορφή επιμόρφωσης στις ΤΠΕ θα πρέπει να θεωρείται μετρήσιμο προσόν του εκπαιδευτικού που αξιολογείται.

Μετά την επιμόρφωση τι;

Ένα θέμα που δεν απασχολεί σχεδόν κανένα επίσημο φορέα είναι τι θα γίνει μετά την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Αρκεί η πιστοποίηση στις ΤΠΕ για να ενεργοποιήσει τους εκπαιδευτικούς ώστε να συνεχίσουν την αποδοτική αξιοποίηση των ΤΠΕ στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία; Το ερώτημα είναι ρητορικό φυσικά. Οι γνώστες ξέρουν πως απ’ όλους τους εκπαιδευτικούς που πιστοποιούνται μόνο ένα 10% συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ οι υπόλοιποι είτε κάνουν ευκαιριακή χρήση των ΤΠΕ είτε αποστασιοποιούνται.

Αυτό σχετίζεται με δύο παραμέτρους: Το αρχικό κίνητρο για συμμετοχή στην επιμόρφωση (συνήθως η μοριοδότηση) και την απουσία υποστηρικτικών δομών σε τεχνολογικό και παιδαγωγικό επίπεδο.

Προτείνω την ίδρυση ενός «Κέντρου Υποστήριξης της Εκπαιδευτικής Κοινότητας» σε κάθε νομό ή περιφέρεια. Αυτό το Κέντρο θα αποτελεί τον πυρήνα για την εκπαίδευση, την επιμόρφωση και τη δια βίου εκπαίδευση των εκπαιδευτικών του νομού ή της περιφέρειας που θα στελεχώνεται από  επιμορφωτές Τ.Π.Ε. και από το ανθρώπινο δυναμικό το οποίο σήμερα ασχολείται με αυτό το έργο αλλά «στεγάζεται» κάτω από τις Διοικητικές Υπηρεσίες (Δ.Δ.Ε., Δ.Π.Ε., Περιφερειακές Διευθύνσεις).

Πιο συγκεκριμένα θα υποστηρίζει και θα συντονίζει όλες τις δραστηριότητες της εκπαιδευτικής κοινότητας (ένταξη των ΤΠΕ στο σχολείο, σχολικές βιβλιοθήκες εμπλουτισμένες και με ψηφιακό υλικό, περιβαλλοντική αγωγή, αγωγή υγείας, πολιτιστικές και άλλες δραστηριοτήτες μαθητών και εκπαιδευτικών) Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης.

Με αυτή τη δομή θα δημιουργηθεί ένας πυρήνας εκπαιδευτικών οι οποίοι θα μπορούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν όχι μόνο δράσεις του Υ.ΠΑΙ.Θ. αλλά και δράσεις που εξυπηρετούν τις τοπικές εκπαιδευτικές κοινότητες και θα στοχεύει στην, όσο γίνεται πιο καλή προετοιμασία και στη συνέχεια στήριξη του εκπαιδευτικού στην αξιοποίηση των ΤΠΕ στην καθημερινή διδακτική διαδικασία. Μόνο έτσι θα υπάρχει προστιθέμενη αξία στις τοπικές εκπαιδευτικές υποδομές και οι «καλές πρακτικές» θα επιβιώνουν και θα διαχέονται μέσα από τις υπηρεσίες του Web 2.0.
Αναφορικά με τις ΤΠΕ, για παράδειγμα, έργο του Κέντρου μπορεί να είναι:

• Η λειτουργία «Εκπαιδευτικής Πύλης» του Κέντρου με εκπαιδευτικό υλικό που θα δημιουργείται από την εκπαιδευτική κοινότητα και τους φορείς του νομού ή της περιφέρειας. Η λειτουργία τοπικών υποδομών, φυσικά δεν θα αναιρεί αλλά θα ενισχύει την ύπαρξη Εκπαιδευτικών Πυλών του Υπουργείου.
• Η καταγραφή και αξιολόγηση όλου του ψηφιακού υλικού καθώς και παραγωγική χρήση του στα σχολεία. Με άλλα λόγια να λειτουργεί ως τοπικό  «Παρατηρητήριο» των ΤΠΕ, το οποίο παράλληλα θα προωθεί την ένταξή τους στη διδακτική πράξη, κάτι που μέχρι σήμερα απουσιάζει από την κεντρική υπηρεσία.
• Η δημιουργία ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης ψηφιακού υλικού από Ελεύθερο Λογισμικό και γενικότερα υλικό που μπορούμε να βρούμε στο Διαδίκτυο.
• Η σχεδίαση και υλοποίηση «Ενδοσχολικής Επιμόρφωσης και Υποστήριξης των Εκπαιδευτικών» στη διδακτική αξιοποίηση των ΤΠΕ, ανά ειδικότητα. Εκτιμώ ότι η επιλογή αυτού του μοντέλου επιμόρφωσης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί τα λογισμικά και το διαδίκτυο στην καθημερινή τους σχολική πρακτική.
• Η δημιουργία και λειτουργία υποδομών τηλεεκπαίδευσης για τις απομακρυσμένες περιοχές.
• Η τεχνολογική υποστήριξη σε επίπεδο συντήρησης και αναβάθμισης των σχολικών εργαστηρίων.

Συμμετοχή εκπροσώπου των Επιμορφωτών στην Κεντρική Επιτροπή Συντονισμού του Έργου (Κ.Ε.Σ.Ε.)

Ο Σύλλογος Επιμορφωτών ΤΠΕ-Ε θα έπρεπε να συμμετέχει με εκπρόσωπό του στην Κεντρική Επιτροπή Συντονισμού του Έργου (Κ.Ε.Σ.Ε.). Οι επιμορφωτές έχουν στηρίξει το έργο επιτυχώς και με συνέπεια σε όλη του τη διάρκεια και διαθέτουν την εμπειρία για πολλές πτυχές της οργάνωσής του. Πολλά από τα θέματα που προκύπτουν συνεχώς θα  είχαν εντοπιστεί εγκαίρως εάν υπήρχε η δυνατότητα να ακουστεί η φωνή των επιμορφωτών.
Οι επιμορφωτές αποτελούμε σημαντικότατο παράγοντα υλοποίησης του έργου και θα ήταν θετικότατη η συμβολή μας σε θέματα συντονισμού της επιμόρφωσης.

Αυτά τα ολίγα …

Γιάννης Σαλονικίδης – Δάσκαλος, επιμορφωτής ΤΠΕ-Ε

Προβλήματα και δυσλειτουργίες στην επιμόρφωση Β΄ επιπέδου στις ΤΠΕ – Α΄ μέρος