δάσκαλος

Όταν πριν από 27 χρόνια συμπλήρωνα το μηχανογραφικό μου έπεσαν από πάνω μου ο φιλόλογος και ο μαθηματικός μου…
“Τι πας να κάνεις; Δασκαλάκος θέλεις να γίνεις; Γιατί βρε παιδί μου … τσ, τσ …” και κουνούσαν τα κεφάλια τους.

Κανα δυο μήνες μετά , αφού βγήκαν τα αποτελέσματα, με ρώτησε μια μάνα συμμαθητή μου: “Πού πέρασες Γιάννη;”, και αφού της απάντησα με κοίταξε με συμπόνοια .. “Ε, δεν πειράζει, θα δώσεις του χρόνου και θα περάσεις εκεί που θέλεις…”.

Εγώ πάλι από τη μεριά μου ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Είχα επιλέξει αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω στη ζωή μου [για λάθος λόγους αλλά μήπως και τώρα το ίδιο δεν συμβαίνει;].

Σύντομα βρέθηκα στην Παιδαγωγική Ακαδημία όπου με περίμεναν δυσάρεστες εκπλήξεις. Περίμενα μια πανεπιστημιακή σχολή, με άντε λίγο κατώτερο επίπεδο σπουδών από τις άλλες περιζήτητες της εποχής μου, και βρήκα ένα λύκειο του κερατά! Πρωινή προσευχή, παράταξη σε γραμμές, ψαλμούς, δημοτικούς χορούς και άλλα τέτοια που μισώ ιδιαιτέρως.

Περισσότερα →