Της Μάρνυς Παπαματθαίου, “ΤΑ ΝΕΑ”, Φύλλο Πέμπτης 21 Σεπτεμβρίου 2017
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να κινούμαστε με βάση τον … πατριωτισμό μας. Με το υπουργείο Παιδείας μπροστά στην ανακοίνωση νέου εθνικού συστήματος επιμόρφωσης, πολλοί εκπαιδευτικοί στα σχολεία δηλώνουν σήμερα ότι τα τελευταία χρόνια απλά «αλληλοεπιμορφώνονται». «Η τελευταία φορά που επιμορφώθηκα επαρκώς στο αντικείμενό μου ήταν το 1998» λέει χαρακτηριστικό ο διευθυντής του 390υ Λυκείου της περιοχής Άνω Κυψέλης Δημήτρης Αργύρης. «Τα τελευταία χρόνια σε σημαντικά θέματα της καθημερινότητάς μας καθένας πορεύεται μόνος του. Τα κινητά τηλέφωνα των μαθητών μας είναι πιο εξελιγμένα από τα εργαστήρια πληροφορικής των σχολείων», συνεχίζει χαρακτηριστικά.
Ειδικά στις νέες τεχνολογίες, που αποτελούν το πρώτο θέμα στην ατζέντα κάθε υπουργού Παιδείας, παρότι προγράμματα επιμόρφωσης ξεκινούν κάθε χρόνο, λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να χαρακτηρίσουν τη διαδικασία αυτή συντονισμένη και επαρκή. «Η επιμόρφωση τα τελευταία χρόνια έχει αφεθεί στον πατριωτισμό των Ελλήνων» λέει χαρακτηριστικά η έμπειρη επιμορφώτρια εκπαιδευτικών κυρία Τερέζα Γιακουμάτου. Από το τελευταίο μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης που «έτρεξε» επί’ υπουργίας της Άννας Διαμαντοπούλου στην εκπαίδευση, οι μηχανές των αρμοδίων φορέων του υπουργείου Παιδείας φαίνεται ότι έχουν «κατεβάσει ταχύτητα».
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Επιμορφωτών στις νέες τεχνολογίες Ιωάννης Σαλονικίδης παρομοιάζει τη διαδικασία των επιμορφώσεων στο αντικείμενό του με «σκουριασμένο τρένο» και αναφέρει ότι «οι εκπαιδευτικοί σήμερα διψούν για επιμόρφωση». Επισημαίνει ότι πέραν του προβλήματος συντονισμού στις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών, πολλοί από αυτούς (ειδικά στα νησιά και στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας) δεν επιμορφώνονται … ποτέ. «Το πρόβλημα της διασποράς στην επιμόρφωση είναι μεγάλο καθώς δεν υπάρχουν αρκετοί επιμορφωτές για να καλύψουν τις ανάγκες της Χώρας. Στην Καστοριά, τη Φλώρινα, τη Θεσσαλία, τη Λάρισα, τα μικρότερα νησιά, ακόμη και την Κρήτη, οι εκπαιδευτικοί δεν επιμορφώνονται επαρκώς καθώς δεν υπάρχει αριθμός επιμoρφωτών ανά ειδικότητα και ανά περιοχή. Οι δάσκαλοι στην Ανάφη ή τη Χάλκη, έτσι, μένουν έξω από τον κόσμο και τις παιδαγωγικές εξελίξεις. Το σύστημα είναι ασυντόνιστο. Το τρένο σκουριασμένο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
ΜΕ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Νίκος Παπαχρήστος λέει ότι το τελευταίο μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης έγινε το·1994 επί ηγεσίας στο υπουργείο Παιδείας του Γιώργου Σουφλιά και ζητά τρίμηνη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντά τους τηv περίοδο εκείνη και αναπλήρωσή τους από άλλους.
Πάντως, στις νέες τεχνολογίες, με τα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών της ΕΕ να … τρέχουν σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες, η Ελλάδα μένει πίσω. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 1/3 των εκπαιδευτικών στη χώρα δεν είναι επαρκώς επιμορφωμένο στα θέματα νέων τεχνολογιών, με αποτέλεσμα το «ψηφιακό» σχολείο να αποτελεί ένα αστείο που κάνουν μεταξύ τους δάσκαλοι και καθηγητές μέσα στις σχολικές τάξεις: Οι περίφημοι διαδραστικοί πίνακες των γυμνασίων σε πολλά σχολεία λειτουργούν σήμερα σαν οθόνες προβολής, τα περισσότερα σχολεία έχουν μόνο ένα εργαστήριο πληροφορικής, η πρώτη προσπάθεια παραγωγής ελληνικού λογισμικού που έγινε πριν από δέκα χρόνια κατέληξε με … πεταμένα CD στις αποθήκες των σχολείων. Για να κάνουν το μάθημά τους σήμερα, πολλοί εκπαιδευτικοί φέρνουν εξοπλισμό από το σπίτι τους.
«Από τους δέκα υπολογιστές του μοναδικού εργαστηρίου πληροφορικής που έχουμε στο σχολείο μας, οι τρεις έχουν χαλάσει και δεν δουλεύουν καν και οι άλλοι επτά λειτουργούν με δικές μας πατέντες» λέει η Ευαγγελία Λιγνού, διευθύντρια του 3ου Γυμνασίου στον Άγιο Δημήτριο και επί σειρά ετών επιμορφώτρια. «Εγώ αγαπώ τις νέες τεχνολογίες και τις χρησιμοποιώ στην τάξη» λέει. «Πρέπει όμως να αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί σήμερα δείχνουν αδυναμία στη χρήση των νέων τεχνολογιών στην τάξη. Κάποιοι δεν ξέρουν καν πώς να εκτυπώσουν το κείμενό τους αναφέρει χαρακτηριστικά.
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ ΔIΑΔΙΚΑΣIΑ.
Αυτά για την επιμόρφωση των νέων τεχνολογιών. Η παιδαγωγική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι …. εξαφανισμένη από τα κεντρικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας και έχει αφεθεί στους σχολικούς συμβούλους, που πρέπει να καλούν τους εκπαιδευτικούς μια φορά την εβδομάδα για επιμόρφωση. Όπως λένε εκπαιδευτικοί, όμως, σε πολλά σχολεία αυτό έχει ατονήσει, ενώ στα σχολεία απομακρυσμένων περιοχών είναι πιο δύσκολο.
«Πολλοί μαθητές μας σχολιάζουν ότι έρχονται στο σχολείο για να “απεξαρτηθούν” από τις νέες τεχνολογίες λέει ο Μανώλης Κουσλόγλου, επιμορφωτής σε σχολεία της Καβάλας. «Οι καθηγητές στα σχολεία σήμερα είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν ξεπερασμένο λογισμικό κατά τρόπο, δε, που κάνει τους μαθητές να βαριούνται αναφέρει ο ίδιος. «Το να χρησιμοποιείς σήμερα σε μια σχολική τάξη PowerΡοint είναι σαν να σκοτώνεις κουνούπια με πυρηνικές βόμβες προσθέτει χαρακτηριστικά συνάδελφός του.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.
«Δεν είναι λογικό να ζητάμε από καθηγητές που αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο πριν από μια 30ετία να αναπαράγουν τα ίδια στους μαθητές τους, λέει η Τερέζα Γιακουμάτου. «Οφείλουμε να συνδέσουμε την Τριτοβάθμια με τις άλλες βαθμίδες», αναφέρει. Σε έρευνα που έκανε η ίδια πριν από μερικούς μήνες, ρώτησε τους εκπαιδευτικούς πώς θα χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματά της, Το 90,2 % απάντησε ότι δεν αισθάνεται αυτοπεποίθηση για να επιχειρήσει την αξιοποίηση των τεχνολογιών πληροφορικής στη σχολική τάξη! Μεγαλύτερη ευελιξία στο σχολικό πρόγραμμα σχετικά με τα νέες τεχνολογίες ζήτησε το 85,6 % των εκπαιδευτικών, τεχνική υποστήριξη στο εργαστήριο το 66,4%, παιδαγωγική διδακτική υποστήριξη από έμπειρους εκπαιδευτικούς στο θέμα το 57,9%, μοριοδότηση για την υπηρεσιακή εξέλιξη το 43,7%.
Η επιμόρφωση έτσι εδώ φάνηκε ότι δεν καλύπτει τους εκπαιδευτικούς με τον τρόπο που οργανώνεται, ενώ το εξετασιοκεντρικό σύστημα αποτελεί τον πρώτο σε σημαντικότητα παράγοντα ο οποίος επιδρά αρνητικά στην ένταξή τους στην τάξη, σύμφωνα με ένα 85,56% των ερωτηθέντων. Η έλλειψη υλικοτεχνικών υποδομών αλλά και η αρνητική διάθεση για αλλαγές αποτελούν τον δεύτερο και τρίτο παράγοντα της «ψηφιακής τάξης, με ποσοστό 71,63% και 62,25%. Άλλα προβλήματα που αναφέρουν οι ερωτηθέντες εκπαιδευτικοί: Έλλειψη χώρων στις σχολικές μονάδες (55,76%), το προβληματικό/ελλιπές εκπαιδευτικό λογισμικό (53,35%), η αρνητική στάση του διευθυντή της σχολικής μονάδας (42,2%).
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...
Σεπ 29 2017
Το ψηφιακό σχολείο έχει γίνει ανέκδοτο
Της Μάρνυς Παπαματθαίου, “ΤΑ ΝΕΑ”, Φύλλο Πέμπτης 21 Σεπτεμβρίου 2017
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να κινούμαστε με βάση τον … πατριωτισμό μας. Με το υπουργείο Παιδείας μπροστά στην ανακοίνωση νέου εθνικού συστήματος επιμόρφωσης, πολλοί εκπαιδευτικοί στα σχολεία δηλώνουν σήμερα ότι τα τελευταία χρόνια απλά «αλληλοεπιμορφώνονται». «Η τελευταία φορά που επιμορφώθηκα επαρκώς στο αντικείμενό μου ήταν το 1998» λέει χαρακτηριστικό ο διευθυντής του 390υ Λυκείου της περιοχής Άνω Κυψέλης Δημήτρης Αργύρης. «Τα τελευταία χρόνια σε σημαντικά θέματα της καθημερινότητάς μας καθένας πορεύεται μόνος του. Τα κινητά τηλέφωνα των μαθητών μας είναι πιο εξελιγμένα από τα εργαστήρια πληροφορικής των σχολείων», συνεχίζει χαρακτηριστικά.
Ειδικά στις νέες τεχνολογίες, που αποτελούν το πρώτο θέμα στην ατζέντα κάθε υπουργού Παιδείας, παρότι προγράμματα επιμόρφωσης ξεκινούν κάθε χρόνο, λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να χαρακτηρίσουν τη διαδικασία αυτή συντονισμένη και επαρκή. «Η επιμόρφωση τα τελευταία χρόνια έχει αφεθεί στον πατριωτισμό των Ελλήνων» λέει χαρακτηριστικά η έμπειρη επιμορφώτρια εκπαιδευτικών κυρία Τερέζα Γιακουμάτου. Από το τελευταίο μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης που «έτρεξε» επί’ υπουργίας της Άννας Διαμαντοπούλου στην εκπαίδευση, οι μηχανές των αρμοδίων φορέων του υπουργείου Παιδείας φαίνεται ότι έχουν «κατεβάσει ταχύτητα».
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Επιμορφωτών στις νέες τεχνολογίες Ιωάννης Σαλονικίδης παρομοιάζει τη διαδικασία των επιμορφώσεων στο αντικείμενό του με «σκουριασμένο τρένο» και αναφέρει ότι «οι εκπαιδευτικοί σήμερα διψούν για επιμόρφωση». Επισημαίνει ότι πέραν του προβλήματος συντονισμού στις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών, πολλοί από αυτούς (ειδικά στα νησιά και στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας) δεν επιμορφώνονται … ποτέ. «Το πρόβλημα της διασποράς στην επιμόρφωση είναι μεγάλο καθώς δεν υπάρχουν αρκετοί επιμορφωτές για να καλύψουν τις ανάγκες της Χώρας. Στην Καστοριά, τη Φλώρινα, τη Θεσσαλία, τη Λάρισα, τα μικρότερα νησιά, ακόμη και την Κρήτη, οι εκπαιδευτικοί δεν επιμορφώνονται επαρκώς καθώς δεν υπάρχει αριθμός επιμoρφωτών ανά ειδικότητα και ανά περιοχή. Οι δάσκαλοι στην Ανάφη ή τη Χάλκη, έτσι, μένουν έξω από τον κόσμο και τις παιδαγωγικές εξελίξεις. Το σύστημα είναι ασυντόνιστο. Το τρένο σκουριασμένο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
ΜΕ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Νίκος Παπαχρήστος λέει ότι το τελευταίο μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης έγινε το·1994 επί ηγεσίας στο υπουργείο Παιδείας του Γιώργου Σουφλιά και ζητά τρίμηνη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντά τους τηv περίοδο εκείνη και αναπλήρωσή τους από άλλους.
Πάντως, στις νέες τεχνολογίες, με τα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών της ΕΕ να … τρέχουν σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες, η Ελλάδα μένει πίσω. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 1/3 των εκπαιδευτικών στη χώρα δεν είναι επαρκώς επιμορφωμένο στα θέματα νέων τεχνολογιών, με αποτέλεσμα το «ψηφιακό» σχολείο να αποτελεί ένα αστείο που κάνουν μεταξύ τους δάσκαλοι και καθηγητές μέσα στις σχολικές τάξεις: Οι περίφημοι διαδραστικοί πίνακες των γυμνασίων σε πολλά σχολεία λειτουργούν σήμερα σαν οθόνες προβολής, τα περισσότερα σχολεία έχουν μόνο ένα εργαστήριο πληροφορικής, η πρώτη προσπάθεια παραγωγής ελληνικού λογισμικού που έγινε πριν από δέκα χρόνια κατέληξε με … πεταμένα CD στις αποθήκες των σχολείων. Για να κάνουν το μάθημά τους σήμερα, πολλοί εκπαιδευτικοί φέρνουν εξοπλισμό από το σπίτι τους.
«Από τους δέκα υπολογιστές του μοναδικού εργαστηρίου πληροφορικής που έχουμε στο σχολείο μας, οι τρεις έχουν χαλάσει και δεν δουλεύουν καν και οι άλλοι επτά λειτουργούν με δικές μας πατέντες» λέει η Ευαγγελία Λιγνού, διευθύντρια του 3ου Γυμνασίου στον Άγιο Δημήτριο και επί σειρά ετών επιμορφώτρια. «Εγώ αγαπώ τις νέες τεχνολογίες και τις χρησιμοποιώ στην τάξη» λέει. «Πρέπει όμως να αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί σήμερα δείχνουν αδυναμία στη χρήση των νέων τεχνολογιών στην τάξη. Κάποιοι δεν ξέρουν καν πώς να εκτυπώσουν το κείμενό τους αναφέρει χαρακτηριστικά.
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ ΔIΑΔΙΚΑΣIΑ.
Αυτά για την επιμόρφωση των νέων τεχνολογιών. Η παιδαγωγική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι …. εξαφανισμένη από τα κεντρικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας και έχει αφεθεί στους σχολικούς συμβούλους, που πρέπει να καλούν τους εκπαιδευτικούς μια φορά την εβδομάδα για επιμόρφωση. Όπως λένε εκπαιδευτικοί, όμως, σε πολλά σχολεία αυτό έχει ατονήσει, ενώ στα σχολεία απομακρυσμένων περιοχών είναι πιο δύσκολο.
«Πολλοί μαθητές μας σχολιάζουν ότι έρχονται στο σχολείο για να “απεξαρτηθούν” από τις νέες τεχνολογίες λέει ο Μανώλης Κουσλόγλου, επιμορφωτής σε σχολεία της Καβάλας. «Οι καθηγητές στα σχολεία σήμερα είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν ξεπερασμένο λογισμικό κατά τρόπο, δε, που κάνει τους μαθητές να βαριούνται αναφέρει ο ίδιος. «Το να χρησιμοποιείς σήμερα σε μια σχολική τάξη PowerΡοint είναι σαν να σκοτώνεις κουνούπια με πυρηνικές βόμβες προσθέτει χαρακτηριστικά συνάδελφός του.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.
«Δεν είναι λογικό να ζητάμε από καθηγητές που αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο πριν από μια 30ετία να αναπαράγουν τα ίδια στους μαθητές τους, λέει η Τερέζα Γιακουμάτου. «Οφείλουμε να συνδέσουμε την Τριτοβάθμια με τις άλλες βαθμίδες», αναφέρει. Σε έρευνα που έκανε η ίδια πριν από μερικούς μήνες, ρώτησε τους εκπαιδευτικούς πώς θα χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματά της, Το 90,2 % απάντησε ότι δεν αισθάνεται αυτοπεποίθηση για να επιχειρήσει την αξιοποίηση των τεχνολογιών πληροφορικής στη σχολική τάξη! Μεγαλύτερη ευελιξία στο σχολικό πρόγραμμα σχετικά με τα νέες τεχνολογίες ζήτησε το 85,6 % των εκπαιδευτικών, τεχνική υποστήριξη στο εργαστήριο το 66,4%, παιδαγωγική διδακτική υποστήριξη από έμπειρους εκπαιδευτικούς στο θέμα το 57,9%, μοριοδότηση για την υπηρεσιακή εξέλιξη το 43,7%.
Η επιμόρφωση έτσι εδώ φάνηκε ότι δεν καλύπτει τους εκπαιδευτικούς με τον τρόπο που οργανώνεται, ενώ το εξετασιοκεντρικό σύστημα αποτελεί τον πρώτο σε σημαντικότητα παράγοντα ο οποίος επιδρά αρνητικά στην ένταξή τους στην τάξη, σύμφωνα με ένα 85,56% των ερωτηθέντων. Η έλλειψη υλικοτεχνικών υποδομών αλλά και η αρνητική διάθεση για αλλαγές αποτελούν τον δεύτερο και τρίτο παράγοντα της «ψηφιακής τάξης, με ποσοστό 71,63% και 62,25%. Άλλα προβλήματα που αναφέρουν οι ερωτηθέντες εκπαιδευτικοί: Έλλειψη χώρων στις σχολικές μονάδες (55,76%), το προβληματικό/ελλιπές εκπαιδευτικό λογισμικό (53,35%), η αρνητική στάση του διευθυντή της σχολικής μονάδας (42,2%).
Μοιράσου:
Μου αρέσει αυτό:
Από admin • Featured articles, Διάφορα, Εκπαιδευτικά • 0