Η επιμόρφωση Β΄ επιπέδου και τα χρόνια της μεγάλης πίκρας

Όπως φαίνεται η επιμόρφωση Β΄ επιπέδου είχε παράπλευρα αποτελέσματα. Ένα από αυτά είναι η ανάγκη για ψυχοθεραπεία. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα σχόλια και τα emails που μου στέλνετε σωρηδόν!

Το τελευταίο που έλαβα είναι από τον Κοσμά, ο οποίος δεν είχε αντίρρηση να δημοσιευτεί στο blog μου. Από τις ομοιότητες των εμπειριών μπορούμε να υποθέσουμε πως όλοι μας λίγο πολύ έχουμε παρόμοια πορεία, από την έναρξη της ενασχόλησής μας μέχρι τη ματαίωση των προσδοκιών μας.

Σημείωση: Οι υπογραμμίσεις και τα σχόλια δικά μου]

“Η  ενασχόλησή  μου με τις Νέες Τεχνολογίες (ΝΤ) ξεκίνησε όταν μαθητής Λυκείου το 1985 απέκτησα έναν AMSTRAD 6128 με πράσινη οθόνη, μνήμη 128 ΚΒ και δισκέτα. Ήταν πραγματικά μια επανάσταση για εκείνα τα χρόνια μιας και οι προσωπικοί Η/Υ εκείνης της εποχής λειτουργούσαν με κασέτα και η μνήμη τους περιοριζόταν στα 64 ΚΒ. Αφού ασχολήθηκα αρκετά προγραμματίζοντας μάλιστα στην ειδική έκδοση της γλώσσας basic που χρησιμοποιούσε ο υπολογιστής έκρινα ότι ο κόπος που έκανα σε σχέση με τα αποτελέσματα στην εκπαιδευτική διαδικασία ήταν άνισος. Έβγαλα λοιπόν τα συμπεράσματά μου και αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τον Η/Υ όσο τα δεδομένα παραμένουν τα ίδια (πολύ επιπόλαια άποψη με ελάχιστους υποστηρικτές).

Τα δεδομένα για μένα άλλαξαν όταν το 2000 ξαναδοκίμασα τον υπολογιστή. Οι δυνατότητές του πλέον ήταν εντυπωσιακές. Ακολούθησα τον ίδιο δρόμο όπως κα πριν,  δηλαδή μάθαινα τον Η/Υ και παράλληλα μάθαινα και κάποια προγράμματα. Έτσι το  2003 ολοκλήρωσα μια εφαρμογή με τη Γεωγραφία της Ελλάδας. Περιείχε εκπαιδευτικά παιχνίδια, διαδραστικούς  χάρτες, προσομοιώσεις  κλπ και ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια όταν την  παρουσίασα σε μια Ημερίδα. Τα σχόλια από συναδέρφους και άλλους που την είδαν ήταν πολύ κολακευτικά!  Η χαρά μου ήταν τόση που την ίδια χρονιά έλαβα μέρος σε διαγωνισμό της ΕΠΥ. Αφού βγήκαν τα αποτελέσματα και τους ζήτησα να μου αναφέρουν ποια σημεία απαιτούσαν βελτίωση ώστε σε μια μελλοντική έκδοση να τα διορθώσω μου ανακοίνωσαν η εργασία μου δεν μπόρεσε να αξιολογηθεί επειδή προέκυψαν τεχνικά προβλήματα κατά την αναπαραγωγή της. Κάτι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου για τον μεγάλο όγκο της εφαρμογής 800 ΜΒ και τα 25 λεπτά που απαιτούσε η εγκατάστασή της τις έκρινα γελοίες. Το ότι είχα δοκιμάσει τα τρία αντίγραφα που τους έστειλα σε τουλάχιστον 3 διαφορετικούς υπολογιστές και δεν παρατήρησα πρόβλημα για κάποιο διάστημα με προβλημάτιζε. Το ότι είχα τυπώσει οδηγίες εγκατάστασης και στοιχεία επικοινωνίας σε περίπτωση προβλήματος θεώρησα ότι ήταν αβλεψία των κριτών. [σχόλιο: οι αξιολογητές εκπαιδευτικού λογισμικού δεν μπορούν καν να επικοινωνήσουν με τον διαγωνιζόμενο για τα τεχνικά προβλήματα! (ή δε θέλουν?)]
Πάντως ο κλάδος μας τιμήθηκε δεόντως, αφού το βραβείο πήγε σε χέρια δασκάλου!

Εγώ πάντως συνέχισα ακάθεκτος και εντάχθηκα και σε Συλλόγους με στόχο την προώθηση των ΝΤ στην εκπαίδευση. Στον πρώτο στην Αθήνα ατύχησα και με απομάκρυναν κακήν κακώς όταν ζήτησα να αναπτυχθούν συνεργασίες μεταξύ των μελών και να υπάρχει διαφάνεια αλλά ευτυχώς άλλοι σύλλογοι  στην συμπρωτεύουσα και στην επαρχία ήταν περισσότερο ανεκτικοί μαζί μου. [σχόλιο: η διάθεση για συνεργασία και η απαίτηση για διαφάνεια  δεν είναι πάντα επιθυμητή, γιατί άραγε;]

Όταν έμαθα λοιπόν την προκήρυξη του Υπουργείου για επιμορφωτές Β΄ επιπέδου θεώρησα ότι είμαι κατάλληλος για αυτή τη θέση και ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να μάθω πράγματα ιδιαίτερα χρήσιμα. To προφίλ του επιμορφωτή όπως αποτυπωνόταν στην προκήρυξη με ενθουσίαζε. Η προκήρυξη έγραφε για την ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιλογή των υποψηφίων η δράση τους στις ΝΤ πράγμα πολύ ενθαρρυντικό.  Συγκέντρωσα λοιπόν τα χαρτιά μου από παρακολουθήσεις σε Ημερίδες και Συνέδρια, από προϋπηρεσία ως εκπαιδευτής ΝΤ σε ΙΕΚ, από εισηγήσεις μου σε Ημερίδες και Συνέδρια σχετικά με τις ΝΤ πρόσθεσα και διευθύνσεις των εκπαιδευτικών site που κατασκεύασα ή συμμετείχα καθώς και δημοσιευμένες εκπαιδευτικές εφαρμογές μου στο e-yliko (τις είχα στείλει και εκεί μιας και υπήρχε τότε κάποιος δάσκαλος για να μπορέσει να τις αξιολογήσει [σχόλιο: ο οποίος δεν υπάρχει πιά]) και φυσικά στην προσωπική μου ιστοσελίδα. Η παρακολούθηση μαθημάτων σκηνογραφίας σε ΚΕΚ και οι τριετείς σπουδές μου στην αγιογραφία εκτίμησα ότι ίσως εκτιμούνταν από τους αξιολογητές. Τα έβαλα όλα αυτά στο φάκελο και τα έστειλα αισιοδοξώντας (το θεωρούσα σχεδόν βέβαιο) ότι θα ήμουν ένας από τους τυχερούς δασκάλους που θα παρακολουθούσαν το πρόγραμμα. Άλλωστε δεν ήταν λίγο πράγμα να ασχοληθώ έναν ολόκληρο χρόνο με αυτό που αγαπούσα και να μετέδιδα τις γνώσεις μου και τον ενθουσιασμό μου σε συναδέρφους. [σχόλιο: “καμμένος” κι αυτός …].

Τα αποτελέσματα επιλογής ήταν για εμένα μια προσωπική αποτυχία μιας και ήμουν στη 10η θέση των επιλαχόντων για τα ΠΑΚΕ της Αθήνας. [σχόλιο: μεγάλο ζήτημα που πέρασε στο “ντούκου”. Κάποιοι έκαναν ενστάσεις, άλλοι επιλέχθηκαν εκ των υστέρων, καμιά πληροφόρηση και διαφάνεια σε όλες τις περιπτώσεις] Μεγάλη απογοήτευση, στενοχώρια, άρχισα να αποστρέφομαι οτιδήποτε έχει σχέση με τις ΝΤ και για ένα διάστημα είχα βρει την ηρεμία μου νομίζοντας ότι είχα αποτοξινωθεί από το μικρόβιο.

Οι κακές παρέες όμως με επανέφεραν στην σκληρή πραγματικότητα. Όταν είσαι εξαρτημένος από κάτι είναι σχεδόν αδύνατο να το αποχωριστείς. Έτσι οι δικτυακές επαφές μου και οι συνεργασίες εξελίχτηκαν σε φιλίες και το μικρόβιο έγινε κολλητική ασθένεια. Στην παρέα προστέθηκαν και άλλα άτομα. Φτιάξαμε εκπαιδευτική πύλη (eduportal), εκπαιδευτικά σάιτ  (e-γεωγραφία, e-education) μόνοι μας χωρίς καμιά βοήθεια από «ειδικούς», σπάσαμε τα μούτρα μας σε διαγωνισμούς που πήγαμε με φιλοδοξίες, τρέξαμε σε Συνέδρια με εργασίες μας και εισπράξαμε ενθαρρυντικά σχόλια αλλά και υποσχέσεις για συνεργασίες. Αυτό ήταν, μας αρκούσε για να συνεχίσουμε. Και συνεχίζαμε δουλεύοντας με ξενύχτια, πολλά ξενύχτια και πάντα από απόσταση. Άλλοι στην Αθήνα και άλλοι στη Θεσσαλονίκη. Μόνοι, γραφικοί, χωρίς «επιστημονική επάρκεια» μετατρέψαμε το χόμπι μας σε σκληρή δουλειά. Μια παρέα μουρλών. Τι κάναμε; Απλώς, ενημερωνόμασταν μέσω διαδικτύου για το τι συμβαίνει στον κόσμο, δοκιμάζαμε ότι θεωρούσαμε υλοποιήσιμο βάσει των δυνατοτήτων μας, μιμούμασταν ότι μας εντυπωσίαζε, ανταλλάσαμε απόψεις και δημοσιεύαμε τη δουλειά μας, δωρεάν. Όλη αυτή η δουλειά, πολλών ετών δουλειά προσφερόταν δωρεάν. [σχόλιο: κομβικό σημείο, χάνεις πόντους εάν αναφέρεται η λέξη “δωρεάν”, “ελεύθερο” κλπ. ] Μερικοί από εμάς είχαν και την τρέλα να σχεδιάζουν μαθήματα εξ  αποστάσεως , να λύνουν απορίες συναδέρφων και να φτιάχνουν ασκήσεις για «πεζά» θέματα επιμόρφωσης, να συμμετέχουν σε φόρουμ ενημερώνοντας για εκπαιδευτικά θέματα,  να εμπλέκονται σε δικτυακούς διαξιφισμούς, διδάσκοντας τρόπους σωστής ιντερνετικής συμπεριφοράς.

Εγώ πάλι, συνεργάστηκα με συνάδερφο από τη Θεσσαλονίκη και συγκεντρώσαμε πολυμεσικό υλικό (υπερμεσικό όπως έμαθα ότι λέγεται στην επιμόρφωση) που κάλυπτε μεγάλο μέρος της ύλης του μαθήματος της Αστρονομίας της Β΄ Λυκείου. Το ανεβάσαμε στο Moodle για εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση και το παρουσιάσαμε σαν εργασία σε συνέδριο της ΕΤΠΕ. Στη Θεσσαλονίκη πριν μερικά χρόνια. Εκεί βέβαια μου παραχωρήθηκε βεβαίωση εισηγητή μετά από μεγάλη προσπάθεια και έντονη συζήτηση με τους  διοργανωτές μιας και έπρεπε να παρουσιάσω το χαρτί στο Γραφείο για να δικαιολογήσω την ημερήσια άδεια που είχα πάρει. Το λάθος μου ήταν ότι δεν είχα πληρώσει τη συνδρομή όπως είχαν κάνει τα άλλα δύο μέλη της ομάδας. Βέβαια αρκούσε μία συνδρομή για την παρουσίαση της εισήγησης αλλά το «πολύτιμο» χαρτί είχε αρκετά ακριβό αντίτιμο [σχόλιο: τελευταία έχουμε ένα μικρό “συνδρομητικό” ζήτημα, δε νομίζετε; Άδειες συνεδριακές αίθουσες με παρόντες τους ομιλητές. Χιλιάδες εισηγήσεις σε συνέδρια για τις ΤΠΕ. Πόσες απ’ αυτές αντιστοιχούν σε εφαρμογή στις πραγματικές τάξεις;].

Εγώ συμμετείχα και στο έργο «Νηρηίδες». Έφτιαξα μερικές εφαρμογές με δύο εντελώς ακατάλληλα για εμάς τους εκπαιδευτικούς προγράμματα, το director και το Flash. Πόσο παιδεύτηκα να πάρω άδεια από το Υπηρεσιακό μας συμβούλιο για τα συνολικά 2500 ευρώ (μικτά) που πήρα για δύο χρόνια δουλειάς δε λέγεται, αλλά ας ενημερωνόμουν καλύτερα.

Κατά τα άλλα αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση του ΙΚΥ για παρουσίαση δειγματικής διδασκαλίας σε στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία θα έβλεπαν στην πράξη πώς διδάσκονται οι ΝΤ στο Ελληνικό Σχολείο. Έτσι πρόσθεσα άλλο ένα πολύτιμο χαρτί στον φάκελό μου. [σχόλιο: ένα μυστήριο πράγμα… Πώς γίνεται ο ίδιος άνθρωπος για άλλα να είναι ακατάλληλος και για άλλα υπόδειγμα καλής πρακτικής των ΤΠΕ! God has mysterious ways]
Α, όλοι μας είχαμε και μια δεύτερη δουλειά, τη διδασκαλία στο σχολείο. Η υπηρεσία μου ανέθεσε και την τιμητική θέση του υπεύθυνου εργαστηρίου πληροφορικής. Ανέλαβα και την κατασκευή και συντήρηση του δικτυακού τόπου του σχολείου και απαλλάχτηκα από τη διδασκαλία του μαθήματος της πληροφορικής στο ολοήμερο αφού η θέση δόθηκε σε κάποιον πιο ειδικό. [σχόλιο: οι δάσκαλοι με γνώσεις ΤΠΕ θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα “μειωμένων προσόντων, τώρα δεν …”θεωρούνται” τίποτα… ]

Κάποιοι φίλοι μου που είχαν επιλεγεί για επιμορφωτές σχολίαζαν με ειρωνικό τρόπο την καθυστέρηση στο πρόγραμμα μιας και το είχαν δέσει σχοινί κορδόνι ότι έπρεπε όλα να γίνουν βάσει του χρονοδιαγράμματος. Και εκεί που η απογοήτευση είχε κυριαρχήσει και οι ημέρες καθυστέρησης που μετρούσαν είχαν γίνει αρκετές εκατοντάδες (κάπου σταμάτησαν να μετρούν ημέρες και μετρούσαν μήνες) έσκασε βροντερά η είδηση ότι το πρόγραμμα ξεκινούσε. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει λέει ο λαός αλλά δυστυχώς ο λαός πολλές φορές δεν ξέρει τι λέει. Τα καψόνια των τελευταίων μηνών με τις τελικές  καθυστερήσεις έπρεπε να είναι προβλέψιμα. Το πάθημα να σου γίνει μάθημα, λέει ο λαός και στην προκειμένη περίπτωση ξέρει τι  λέει. [σχόλιο: ο λαός ξέρει άλλοι δε μπορούν “να μοιράσουν σε δυο γαϊδάρους άχυρα” – κι αυτό ο λαός το λέει]

Θαύμα! Με επέλεξαν και εμένα και μάλιστα στην ΑΘΗΝΑ. Τι τύχη, κρίμα η στενοχώρια των 2+ ετών. Εντάξει μπορεί όλο αυτό το διάστημα να μην είχα την παραμικρή ενημέρωση ώστε να προγραμματίσω τη ζωή μου, μπορεί να μην έμαθα ποτέ ποια διαδικασία ακολουθήθηκε για την επιλογή μου (είδα και κάτι περίεργα ονόματα στη λίστα επιτυχόντων είναι η αλήθεια), μπορεί να μην απαντήθηκε ποτέ κανένα μέιλ που έστειλα μέσω του σάιτ αλλά οφείλω να έχω πλέον εμπιστοσύνη στους αρμόδιους. [σχόλιο: είδες τσάμπα στανοχωριόσουν … χεχε]

Πραγματικά πολύτιμες ήταν και οι πληροφορίες  που πήρα από τους επιμορφούμενους συναδέρφους της πρώτης περιόδου: Πόσες εργασίες θα παραδώσουμε, πότε θα ενημερωθούμε για αυτές, ποιες είναι οι ερωτήσεις του ηλεκτρονικού μέρους, ότι η ίδια ερώτηση σε διαφορετικούς υπολογιστές έχει άλλη βαρύτητα, ότι το σενάριο θα πρέπει να γραφεί σε χαρτί χωρίς πρόσβαση στο internet, ότι θα υπάρξει μια Ημερίδα διάχυσης όπου θα μιλήσουμε για το πόσο καλύτεροι γίναμε μετά την επιμόρφωση κλπ. Δυστυχώς όμως δεν μου εξήγησαν και τις λεπτομέρειες…

Η αγωνία μου πήρε τέλος όταν έλαβα 2 μέιλ από το Κέντρο της Αθήνας και από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου για να επιλέξουμε τόπο παρακολούθησης. Λόγω της μεγάλης απόστασης από τα άλλα ΠΑΚΕ επέλεξα Αθήνα εξηγώντας στο μέιλ τον τόπο διαμονής μου (Σαρωνίδα) και την ανυπαρξία συγκοινωνίας για οποιοδήποτε άλλο ΠΑΚΕ. Στην Αθήνα θα έπαιρνα το αστικό που έκανε τα 45 χμ σε 1,5 ώρα και θα πήγαινα. Άλλη τόση και λίγο παραπάνω και θα επέστρεφα, σκεφτόμουν. 
Η επιλογή όμως από τον καθηγητή  έγινε με αυστηρά αντικειμενικό τρόπο και τελικά κατέληξα στο ΠΑΚΕ ΑΣΠΑΙΤΕ. Η διαμαρτυρία μου αναλώθηκε σε ένα χιουμοριστικό απαντητικό μέιλ που έστειλα σχετικά με “τη δυνατότητα που θα μου δοθεί να γνωρίσω καλύτερα το νομό Αττικής και την ξενοιασιά που θα μου προσφέρει η κοπέλα που θα αναλάβει τα 3 παιδιά μου τις  10 περίπου ώρες που θα λείπω από το σπίτι.”  [σχόλιο: κάνουμε και χιούμορ τώρα??] Η αντίδραση από τον υπεύθυνο καθηγητή ήρθε αστραπιαία μέσω κινητού και αναγκάστηκα να ζητήσω συγγνώμη για τον αγενή τρόπο της συμπεριφοράς μου και να δηλώσω ότι δεν αμφισβητώ τον αντικειμενικό τρόπο που έγινε η επιλογή. Μετά βέβαια έμαθα κάτι που με στενοχώρησε…

Τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα όσο τα περίμενα. Ουδέν κακό αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι και είχαν δίκιο. Μέσω της Αττικής οδού έκανα την απόσταση των 50+ χιλιομέτρων σε 1 ώρα με το αυτοκίνητο. Με τη συγκοινωνία ούτε να το σκεφτώ αφού θα έπρεπε να βρίσκομαι στους δρόμους για παραπάνω από 5 ώρες καθημερινά. Λυπόμουν τους συναδέρφους από επαρχία που είχαν νοικιασμένο ξενοδοχείο σε κακόφημη περιοχή, χωρίς internet και ταλαιπωρούνταν κάθε Σαββατοκύριακο να πηγαίνουν στους τόπους τους. Μάζευα λοιπόν τα χαρτάκια από τα διόδια όπως με συμβούλεψαν από τη γραμματεία του ΠΑΚΕ για να τα παραδώσω στο τέλος προκειμένου να αποζημιωθώ. Τελικά έμαθα από τον «Ειδικό Λογαριασμό» ότι δε δικαιούμαι αποζημίωση γιατί είμαι στην ίδια πόλη. Αρχικά μου είχαν πει ότι είμαι στον ίδιο νομό και γι΄ αυτό δε δικαιούμαι αλλά όταν τους υπέδειξα το άρθρο του νόμου που το αναιρούσε μου είπαν ότι δε δικαιούμαι επειδή έχει αστική συγκοινωνία. Τι κι αν είναι ειδική γραμμή με 1,20 ευρώ. Τι κι αν η περιφέρεια πρωτευούσης σταματάει στην Βουλιαγμένη (Κατά την εγκυκλοπαίδεια wikipedia οριοθετείται από το Σαρωνικό κόλπο και τα βουνά Πάρνηθας, Υμηττού και Πεντέλης). Ψιλά γράμματα. Άλλωστε έμαθα ότι το Νέο Ηράκλειο και η Αθήνα είναι και αυτά η ίδια πόλη. Άρα και η Σαρωνίδα με το Ν. Ηράκλειο είναι η ίδια πόλη (μεταβατική ιδιότητα, τόσα χρόνια στο σχολείο τι μάθαινα;). Βέβαια, πόλη με μήκος 50+ χιλιομέτρων δεν πρέπει να υπάρχει αλλού στον κόσμο. Μάλλον από το Γενικό λογιστήριο του κράτους θα σκέφτηκαν:  Πας στην Αθήνα με το αστικό σε 1,5 ώρα και από κει παίρνεις τον ηλεκτρικό και σε 40 λεπτά φτάνεις ΑΣΠΑΙΤΕ. Μετά σχολάς στις 9 και επιστρέφεις στο σπίτι σου κοντά στις 12. Τόσο απλά. [σχόλιο: χμ, μόνο να το περιγράψεις θέλει κάποιο χρόνο…] Αλλά δεν πειράζει εγώ προτίμησα τον εύκολο και αντιοικολογικό  τρόπο της μετάβασής μου με αυτοκίνητο. Μιας και αμείβομαι πλουσιοπάροχα,  θα  χαρίσω στην υπηρεσία μου  τα 1000 ευρώ για έξοδα μετακίνησης. Άλλωστε θα τα βγάλω με το παραπάνω από τα επιμορφωτικά προγράμματα που θα αναλάβω. Τώρα σχετικά με τις φήμες ότι υπάρχει περίπτωση να μην επιμορφώσουμε κανέναν μιας και το έργο λήγει τέλη Δεκέμβρη τις θεωρώ πέρα για πέρα ανυπόστατες.

Η πρώτη ημέρα στη σχολή ήταν  για μένα μια τρομερή εμπειρία. Στην ολοφώτεινη και πολύ θερμή αίθουσα της σχολής μας υποδέχτηκε πολύ φιλικά η υπεύθυνη της Σχολής. μερικοί αχάριστοι συνάδερφοι διαμαρτυρήθηκαν και ζήτησαν κλιματιστικά (σιγά σε δυο τρεις μήνες θα χειμώνιαζε) και άλλοι διαμαρτυρήθηκαν ζητώντας συσκότιση για να αποδίδει ο βιντεοπροβολέας. Όταν κάποιοι καθηγητές μας καθησύχασαν λέγοντάς μας ότι όλα αυτά λύνονται σε μια στιγμή με μια απλή ενημέρωση στους υπεύθυνους, νιώσαμε τύψεις είναι η αλήθεια για την ασχετοσύνη μας. Πάντως ο εν λόγο καθηγητής ανέλαβε την υπόθεση της συσκότισης προσωπικά.
Τα κλιματιστικά μπήκαν μετά από καμιά 10αριά ημέρες -αφού ξεπεράστηκαν κάτι γραφειοκρατικά προβλήματα με τον ηλεκτρολόγο της σχολής  και παραδόξως λειτουργούσαν καλύτερα και οι υπολογιστές. Το κακό βέβαια ήταν ότι τα 4 22αρια (22.000 BTU) που μπήκαν έκαναν την αίθουσα Σιβηρία σε βαθμό που αναπολούσαμε τις παλιές καλές εποχές. Η συσκότιση αποδείχτηκε ότι ήταν στα μυαλά μας αφού  τελικά συνηθίσαμε το φως και όλα πήγαν μια χαρά. Άλλωστε όπως μας έλεγε και ένας άλλος καθηγητής και κάποιος πολύ μεγάλος επιστήμονας (δε θυμάμαι το όνομά του) δούλευε και έκανε θαύματα μέσα σε ένα μικρό ακατάστατο γραφειάκι. Εμείς γιατί να είμαστε αχάριστοι με τόσες ανέσεις.

Η άλλη αξέχαστη εμπειρία μου αφορά τη διδασκαλία. Αρχικά οι διαφωνίες μου πολλές. –
Καλά οι θεωρίες μάθησης δε θα πρέπει να είναι συνδεμένες με τις ΝΤ. (“μη βιάζεστε θα τα πούμε αργότερα”, απαντούσαν. Το αργότερα σημαίνει αργότερα, όταν θα μεγαλώσουμε υπέθεσα)

“Θα μας δείξετε κάποιο σενάριο που φτιάξατε στο πανεπιστήμιό σας, εσείς, οι φοιτητές σας σύμφωνα με αυτά που μαθαίνουμε; ” (κατάντησε αυτή η ερώτηση να γίνει το ανέκδοτο της επιμόρφωσης. Ευτυχώς στο τέλος έσωσαν την παρτίδα κάποιοι έμπειροι επιμορφωτές. Επιμορφωτές της πράξης) Προσωπικά πάντως, αποκόμισα την εντύπωση ότι οι περισσότεροι δεν είχαν φτιάξει στη ζωή τους σενάριο, τουλάχιστον όμοιο με αυτό που κλίθηκαν να διδάξουν. [σχόλιο: όπα! αυτό με συντάραξε!!!]

– Γιατί να χρησιμοποιήσω αυτό το λογισμικό αφού αφορά Γυμνάσιο-Λύκειο;  (ότι μαθαίνεις καλό είναι, μην είσαι αντιδραστικός, σκέφτηκα και συμβιβάστηκα. Άλλωστε που να γνωρίζει ο κάθε επιμορφωτής την ύλη του Δημοτικού… ) [σχόλιο: α, αυτό το είπαν και σε μένα, άρα υπήρχε κοινή στάση]
– Γιατί να πληκτρολογήσουμε όλα αυτά τα δεδομένα στο Αβάκιο. Ποιο το διδακτικό όφελος  για τόσο κόπο;  (αυτό έχουμε αυτό θα μάθουμε, άλλωστε μπορεί κάποιος μαθητής αύριο μεθαύριο να ανοίξει βιντεοκλάμπ και να του φανεί χρήσιμο)
Ο επεξεργαστής κειμένου και τα υπόλοιπα του office είναι για παιδιά δημοτικού; Δεν πρέπει να είναι απλά στη χρήση; Αυτό δεν μαθαίνουμε στην αξιολόγηση λογισμικού;  (τι ζητάω τώρα, σκέφτηκα και αναθεώρησα τις απόψεις μου)
Γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή σε όλα τα μαθήματα; Είναι υποχρεωτικό; (Γιατί να αδικηθούν κάποιοι καθηγητές και να χάσουν ώρες σκέφτηκα και έτσι διδάχτηκα λογοτεχνία και ανάλυση ποιήματος με ΝΤ)
Σήμερα θα μάθουμε να φτιάχνουμε blogs, λέει ο επιμορφωτής. «Εμείς τα ξέρουμε έχουμε ασχοληθεί χρόνια, έχουμε και δικές μας ιστοσελίδες που τις δουλέψαμε χρόνια…»
«Αν θέλετε βαθμό φτιάξτε μια στα γρήγορα», η απάντηση.
«Τις εργασίες να τις αναρτήσουμε στο διαδίκτυο και να τις δουν από εκεί οι καθηγητές;»  «Όχι σε cd» (Χειροπιαστά πράγματα. Ένιωσα ικανοποιημένος που δεν μας τις ζήτησαν γραπτώς)
Αξιολόγηση λογισμικού. Αξιολόγησα Γεωγραφία και Ιστορία. Βρήκα πάρα πολλά σφάλματα σε σημείο να απορώ πώς αυτά τα λογισμικά πιστοποιήθηκαν.  (Πάλι μηδενιστή θα με πουν, σκέφτηκα)

Γιατί η επιμόρφωσή μας διαρκεί 350 ώρες και μοριοδοτείται ελάχιστα ενώ θα μπορούσε με 10 επιπλέον ώρες αυτή η μοριοδότηση να διπλασιαζόταν;  Αρχικά πρόθυμοι να εξετάσουν το πρόβλημα, αργότερα σιωπή…
Γιατί δεν μας δίνετε credits ώστε στο μέλλον να μπορούμε να αναβαθμίσουμε τις σπουδές μας; Τι είναι πάλι αυτό; Μα ισχύει σε όλη την Ευρώπη.  Μετά σιωπή…
Τα αναλυτικά προγράμματα προβλέπουν τις ΝΤ στη διδασκαλία; «Ναι», «Αρκετά» «Όχι, πρέπει να αναμορφωθούν» μερικές ενδεικτικές απαντήσεις.
Γιατί με τις ίδιες ώρες και με τους ίδιους καθηγητές η επιμόρφωση στα πανεπιστήμια θεωρείται μεταπτυχιακό; Σιωπή από την αρχή ….[σχόλιο: λες?]

Πόσες ιδέες άλλαξα με την επιμόρφωση. Πόσο γραφικός ήμουν. Πόσο αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις είχα πριν και πόσο αξιόπιστος και κατάλληλος είμαι τώρα.
Μου έμαθαν  να φτιάχνω προσομοιώσεις στο μάθημα της Ιστορίας και ταυτόχρονα να αμφισβητώ την αξία του σκοπού και των στόχων στην κατασκευή Σεναρίων. Βέβαια υπήρχαν αντίθετες απόψεις μεταξύ των καθηγητών πάνω σε αυτά τα θέματα, πράγμα που λίγο με μπέρδεψε…
Είδα επίσης το έργο που επιτελούν κάποιοι διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές ως βοηθοί καθηγητών.  Χειρίζονται άψογα το PowerPoint και είναι ταχύτατοι στην εμφάνιση της πληροφορίας που αναζητά ο καθηγητής μέσα στο αχανές υλικό του Η/Υ τους. Δεξιότητα που αποκτάται με υπομονή και επιμονή… [σχόλιο: αυτό το powerpoint είναι must τελικά]

Παλιά είχα και βλέψεις για μεταπτυχιακό ο αθεόφοβος αλλά δεν υπολόγισα σωστά τις απαιτήσεις παρακολούθησης αυτών των προγραμμάτων έτσι  απέτυχα όσες φορές το επιχείρησα. Βέβαια θα μπορούσα να προσπαθήσω με άλλους τρόπους αλλά δεν είχα τα κότσια.

Τέλος, στην Ημερίδα διάχυσης των ΠΑΚΕ ήρθε εκτός από μερικούς καθηγητές και λιγότερους επιμορφούμενους και εκπρόσωπος  του Υπουργείου Παιδεία η οποία κρατώντας στην αγκαλιά το παιδί της (ήταν και πολύ ανήσυχο, συνεχώς κουνούσε το μικρόφωνό της) ανέβηκε το βήμα και ανακοίνωνε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι ΝΤ είναι πρώτη προτεραιότητα για την Κυβέρνηση κλπ κλπ . (Πιθανολογώ ότι το καροτσάκι της λαϊκής το είχε αφήσει κάπου έξω για να μη δημιουργήσει κακές εντυπώσεις) [σχόλιο: μπορεί να ήταν επικοινωνιακό τρυκ!]

Εμείς ακολουθήσαμε το πρωτόκολλο με φιλοφρονήσεις και αναφορά στις αξέχαστες στιγμές που ζήσαμε δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Άλλοι  πιστοποιημένοι επιμορφωτές αμφέβαλαν στο κατά πόσο οι ΝΤ μπορούν να προσφέρουν και ανέφεραν τις δυσκολίες που συνάντησαν κατά την επιμόρφωση στα ΚΣΕ. Μερικοί μάλιστα των θεωρητικών επιστημών θεωρούσαν ότι μπορεί οι ΝΤ να κάνουν κακό και ίσως δε χρειάζεται επιμόρφωση για αυτές  (εκεί δεν άντεξα πετάχτηκα και ρώτησα αν αυτό ισχύει για όλα τα μαθήματα και εάν χρειάζεται επιμόρφωση για την  αξιοποίηση του διαδικτύου).  Επίσης, μια άλλη συμπαθητική επιμορφώτρια ανέφερε ότι μέσα από την επιμόρφωση αυτή, της δόθηκε η δυνατότητα να συμπληρώσει κενά συναδέρφων σε βασικές γνώσεις λογοτεχνίας και για αυτό το λόγο τη θεώρησε πολύ ωφέλιμη.

Είμαι σίγουρος ότι ανέφερα ελάχιστα από αυτά που βίωσα αλλά πιστεύω όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα η άσκηση αυτοσυγκράτησης χωρίς φαρμακευτική αγωγή που εφαρμόστηκε στην επιμόρφωσή μας μπορεί να μην μας έκανε καλούς επιμορφωτές αλλά μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε κοντά σε κάποια αξιόλογα άτομα που αγαπούν και πιστεύουν ότι οι ΝΤ μπορούν να προσφέρουν πραγματικά στη διδασκαλία. Ταυτόχρονα μου δόθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσω τα οφέλη των παλιών τεχνολογιών και την ανεπάρκεια αυτών που θα έπρεπε να έχουν προωθήσει τις Νέες.

Μέσα στην επιμόρφωση οι προϋπάρχουσες ιδέες των υπευθύνων αναδείχτηκαν.  Η γνωστική σύγκρουση επήλθε. Ώρα να αναλάβουμε δράση για την αναδόμηση τους και να σχεδιάσουμε μια επιμόρφωση που να στηρίζεται στο παρόν και να αντέχει στο μέλλον . Το πείραμα στην εκπαίδευση καιρός είναι να αρχίσει …
(κατά Driver & Oldham)

[τελικό σχόλιο: Να κάτι που αποκόμισες από την επιμόρφωση! Να τεκμηριώνεις βιβλιογραφικά ακόμη και τις προσωπικές σου εμπειρίες… Εύγε! Τουλάχιστον δε μπορούν να σου πουν πως δεν ξέρεις τι λες…]