Του Ανδρέα Ι. Κασσέτα

Άνθρωποι, νέοι, μαθητές

Στο ένα στρατόπεδο οι  καθηγητές των λυκείων, στο απέναντι οι επαγγελματίες φροντιστές. Διεκδικούμενη «χώρα» εκείνη των «ονείρων» των χιλιάδων  ανθρώπων τους οποίους επιμένουμε να χαρακτηρίζουμε  υποψήφιους ξεχνώντας την ιεράρχηση.  Είναι πριν απ΄ όλα άνθρωποι στη συνέχεια νέοι, έπεται το  μαθητές και το υποψήφιοι – ως μία ακόμα ιδιότητα – ακολουθεί.
Και, για έναν άνθρωπο δεκαεπτά ετών, το να μπει στο Πανεπιστήμιο συνιστά «όνειρο». Ίσως, στα χρόνια που θα έλθουν, αναγνωρίσει  ότι το «όνειρο» είχε και ευκρινή εισαγωγικά αλλά τώρα είναι ετών δεκαεπτά και η  επιδίωξη σχετίζεται με  την επιβεβαίωσή του, αποτελεί ένα είδος απόδειξης για το ανθρώπινο μέγεθός του αλλά και ένα πρώτο πέρασμα που θα μπορούσε να τον οδηγήσει στη στενή πύλη μιας σταδιοδρομίας μελλοντικής.
Κυρίαρχο  ερώτημα το «Παροχή Παιδείας ή Προπόνηση για επικείμενες εξετάσεις;»

Η Ιθάκη και το ταξίδι

Ο ένας  του λέει: Για να τα καταφέρεις θα χρειαστεί να σε διδάξω ορισμένες τεχνικές. Πρέπει να σε πείσω να αδιαφορείς για τα άχρηστα και τις «γνώσεις για εξετάσεις» να τις χρησιμοποιείς μόνο για τον τελικό σκοπό.  Από αυτά που σας προσφέρονται στο σχολείο τα περισσότερα είναι άχρηστα γιατί δεν οδηγούν εκεί. Θα διαβάζεις λοιπόν μόνο αυτά  που σου χρειάζονται.  Θα προχωράς με κατεύθυνση το να μπεις στο Πανεπιστήμιο, το να πάρεις λίγες μονάδες παραπάνω από κάποιον άλλο που θα μπορούσε να σου πάρει τη θέση.

O άλλος του λέει: Να φθάσεις στην Ιθάκη αλλά χωρίς να υποτιμάς την τεράστια σημασία του ταξιδιού. Είναι αυτό που θα σε βοηθήσει να οικοδομήσεις την προσωπικότητά σου, αυτό που θα σε πείσει ότι η κυρίαρχη λογική της κοινωνίας σου δεν είναι μια Αλήθεια αμετακίνητη και μοναδική.  Αυτό που πρέπει να καταφέρεις είναι να αφήσεις ελεύθερα  τα στοιχεία του ποιητή, τον καλλιτέχνη και τον επιστήμονα που σίγουρα υπάρχουν μέσα σου. Αλλά για να το καταφέρεις  πρέπει να αγαπήσεις το ταξίδι, και πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστηση με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους .

Περισσότερα →